Endringar, ikkje min favoritt

No har det seg slik at eg, Ane Birkeland og Ane Haarr nok ein gong skal ut på tur. Me reiser i morgon tidleg kl 11.30 frå Gardermoen. Kva som skjer etter det, er vanskeleg å seie. Det me veit sikrast er at Ane Haarr reiser heim att i midten av januar for å gå på skule. Så etter det er det berre oss to blonde, høglytte igjen. Me skal til Costa Rica. Trur me. Det er i alle fall meininga at flyet skal lande der, så får me sjå. Av erfaring veit me at me sjelden havnar der me hadde tenkt å havne, så dette blir spennande.

MEN! Det som vart eit lite problem for meg, med tanke på at eg veldig gjerne vil at heile verda skal sjå kor utruleg fine og kjekke me er på tur, var at blogspot.com ikkje fungerer på IPhone. Så eg vart rett og slett nøyd for å opprette ein NY versjon av astridiverda, så no skal alle som ein klikke seg inn på astridiverda.blogg.no i staden for denne. Eg har ikkje hatt særleg med tid på å gjere den presentabel for fintfolk, men det får vere godt nok, eg tenkjer de er glade berre de får sjå på oss.

Så, eg seier det ein gong til; astridiverda.blogg.no

Adiós!

Kommentar

Tredje innlegg på same dag, eg er rett imponert over meg sjølv. No var det fleire grunnar til at eg følte trang til å skrive endå ein gong.

For det fyrste; Me som er her i Thailand syns det er veldig kjekt å fortelje korleis me har det. Men det me syns er aller kjekkast er når nokon snakkar tilbake til oss. I dette tilfellet snakkar eg altså om kommentarar på innlegga. Eg legg merke til at det ofte er så mange som 50 hits om dagen (oyes!), men ikkje ein einaste kommentar. Så tenkjer eg; korleis kan dette ha seg?
Det einaste fornuftige svaret eg kjem på, er; Dei veit ikkje korleis dei kommenterer! Det må det vere, for sjølvsagt har alle LYST til å bruke omtrent 1 minutt av internett-tida på å fortelje oss kor glade dei er i oss/kor kjekt det ser ut som me har det/kor utruleg fine me er (meg og Haarr, det).
Så no kjem innføringskurs i kommentering. Altså;

Trykk på "kommentarer", skriv noko fint i kommentarfeltet. På "kommenter som", velger du Navn/Nettadresse og så skriv du inn namnet ditt der. Trykk "fortsett" og sidan "legg inn kommentar".
SLIK. Då forventar eg kommentarar. No har de ingen unnskyldning. Til og med du, mor, kan få til det.

Den andre grunnen var denne:



Ynskjer alle ei god natt!

Ymse

Sidan sist har me no reist til Bangkok. Her har me hatt nokre fantastiske dagar med Songkran (vatnfestivalen) og eit ganske imponerande natteliv. Bangkok er absolutt levande om kvelden.
Akkurat no sit me på hotellrommet med a/c-en på minus 1000 for å ikkje daude av væskemangel. I morgon reiser me sørover, til Krabi, for å møte Kristian, Sjur og Joachim. Det skal bli ganske koseleg!

Menja, Bangkok. Eg er imponert.
Her kjem eit lite utvalg av bilete frå diverse deler av turen. Merk; ikkje kronologisk.

Stevie (Harry) og Ane (Ginny) på toget inn i Laos

Tre fantastiske jenter på ein restaurant i Bangkok. Pynta seg og alt. Ein sjelden affære.

Bileta frå Songkran er absolutt ikkje nok for å beskrive opplevinga. I korte ord, det er nok verdas største og mest vennlege vatnkrig. Ein blir velsigna med leire i fjeset og alle andre stader og får iskaldt vatn over seg. Me gjekk i denne paraden i over 4 timar, og det var heilt fantastisk!

Dette biletet viser kanskje 10% av sanninga. Klissblaut og leire overalt. Her hadde me berre våre ein tur utforbi hotellet..

Avskjed med deler av reisefølget. No er me atter berre oss tre igjen.

Ein må sjølvsagt skrive helsingar til kvarandre før ein reiser og mest sannsynleg aldri sjåast igjen. Utruleg lett, faktisk.

Mogleg det allereie har gått opp for nokon at Harry Potter har våre eit gjennomgåande tema. Her kjem det til sin rett.

Høgare ville eg ikkje..

Me er ganske sikre på at det er spelt inn opp til fleire reklamefilmar her.

Ane prøver seg på å reklamere for såpe

Eg prøver meg på å reklamere for minoritetenes rettigheiter

Just another night in Bangkok..

Denne baren er jo av dei meir originale. Her likte me oss.

Må berre advare mot det neste som kjem no, det er ikkje det eg er mest stolt av. Men det må presenterast. Ein annan gjennomgåande tendens har våre stygge ansikt. Ganske enkelt, gjer deg så stygg du kan på bilete. Nokre er ikkje særleg gode på å vere stygge, men eg og Ane H er skremmande gode på det. Sidan dette er ein ganske stor del av opphaldet og tidsfordrivet, må det mesten berre visast. Her er altså favoritten..

............

Berre for å gjere det godt att. Vanskeleg, men eg prøver meg.

B-day

Ville berre ynskje Kristian tillukke med dagen!
Håper dagen blir fin til trass for at du må tilbringe dagen på reisefot.
Me ser alle fram til å møtast!

Kjærleik og kos frå alle oss i Bangkok!

Oh, Harry

Her kjem bilete fra Laos, himmel på jord!

Bussordningane er ikkje heilt optimale her aust. Som de kan sjå, sit me tre stykk på eit og eit halvt sete. Sophia har faktisk ikkje sete, ein gong. Glade.

Her er me på toget frå Bangkok til Laos. Hogwarts express. Akkurat likt.

Ankomne Laos. Her viser dei einten Family Guy eller Friends på alle barar og restaurantar. Så du legg deg ned i ein bås, og blir ofte liggande i fleire timar. 7, kanskje.

Jentene klare for tubing. Aldri før har me våre så skeptiske og aldri før har me følt oss dummare. Sjå på oss, då.

Aldri før har noko gått så mykje over ALL forventing!
Lett den beste opplevinga mi til no, i alle fall;

Svinging frå halsbrekkande høgder (Ane Haarr som svingar seg her),

null kontroll ned straumen, for så å bli fiska inn til neste bar av ein som kastar tau til oss,

fantastisk musikk, fantastisk bar, fantastisk waterfall,

vatn overALT,

og tidenes gjeng!

Sjølvsagt er Laos og eit land som er utruleg vakkert visuelt,

med nydelege fjell.

Stadig møter ein nye sjeler, som alle har noko å bidra med,

einten det er kos,

eller fame og glam!
Takk Carl, du var snill som ville ta bilete med PR-kåte Ane. (det tok ho tre dagar å manne seg opp til å spørje)

Akkurat no sit me i Chiang Mai. Trudde vatnfestivalen ville bli ei fantstisk hending som me kom til å digge. For å sei det slik, i går gjekk me rundt på eit kjøpesenter i 8 timar for å sleppe å bli kasta vatn på. RIMELEG leie av vatn.
Så i kveld tar me toget til Bangkok igjen, og håper på at det skal bli sol sørover. No vil me ha strand.

Takk for meg!

Laos

Eg maa berre beklage. Her i Laos har me store problemer med aa faa tilgong til internett. Men no har eg funne meg ein intrnettcafe. Faar desverre ikkje moglegheit til aa legge ut bilete, men det skal eg fikse seinare.
Her i Laos har me det heilt fantastisk! Me tuber i elva kvar dag (sitte i ein ring ned elva, stoppe innom forskjellige aktiviteter, som svinging i enorme svinger, skli i alt for store sklier osv), steiker oss i sola og koser oss i det utruleg skitne vatnet. Fordelen er at gjoermevatnet er kjempebra for huda, aldri foer har eg vaare saa glatt!

Me har vaare her fraa tirsdag av, og skal reise vidare til Chiang Mai paa soendag. Der skal me vere med paa Songkran, vatnfestivalen. Trur det eigentleg berre er ein stor vatnkrig.
Me reiser fortsatt saman med Maxine og to av hennar vener. Kjempegjeng!
Treff stadig nye interessante skapningar. Ladyboys, galne svenskar, Carl fraa paradise og vatnedderkoppar er berre eit beskjedent utvalg.

Saa snart eg har skaffa meg skikkeleg internett, skal bilete ut!
Saknar dykk heime, det skal seiast.
Stay tuned

...

Eg likar ikkje dette.
No som me har kome oss vekk frå alle ulykker og naturkatastrofer, så er det liksom ingenting å blogge om. Turen har plutselig blitt så ordniær.
Sol, bading, mat, meir mat, klarting i fossefall, ridning på elefantar, driving i elva. Slike ting. Ordniære ting.

I mitt stille sinn ventar eg på nye utfordringar som kan gje meg saftig bloggstoff. Men ikkje ting me døyr av. Berre nesten. Knock on wood. Nei, eg angrar. Gløym det.