SJUKT!

Ok, regnet var morosamt dei fyrste dagane. No har det gått over alle grenser. Flaum på Koh Samui. Me kom oss akkurat avgarde før vegane vart stengde og me fanga. Me var utruleg letta då me kom oss på båten til Koh Phangan. Den tryggheita varte i omlag 5 minutt. Overfarta mellom øyene er den verste opplevinga eg noko gong har hatt. Dødsangst på høgt plan, utan sidestykke. 5-6 meter høge bølger, me i ein liten, skjør trebåt. Starta med litt voldsom hamring mot sidene, enda med å nesten velte med båten 3-4 gonger og panikk inne i båten. Eg var heilt sikker på at det var mine siste minutt. Så sjokket var ganske stort då me plutseleg sat i ein bil på land. Me er endå relativt rysta. Det vil seie, Ane Haarr sat med augene lukka heile turen, så ho hadde ikkje fått med seg heile situasjonen på same måte som meg og Ane Birkeland.

Akkurat no sit vi i resepsjonen på Power Beach Resort og held oss føre øyrene. Det tordnar og brakar over oss. Straumen lev sitt eige liv, og nettene her består av total mørke. For å seie det mildt, eg vil heim.
Men me satsar på at det gjer seg om nokre dagar. Meldingane tilseier i alle fall det. Hvis ikkje gidd ikkje eg sitte her med hjartet i halsen lenger.


Sidan det regnar og tordnar så mykje, har vi god tid til innandørsaktiviteter. Som å legge inn bilete:

Regnet starta rundt 2 på dagen, og vegane vart slik i løp av 10 min

Snik oss til litt leik på stranda mens det er opphald

Slakkline er fint å ha når me ikkje får sola oss

På toget. Veldig positiv opplevelse!

Ein vill sjø som me såvidt var uti

Me les mykje bøker..

Ymse metodar for å halde seg tørr

Den eine dagen me har våre på stranda

På marknaden, ein heldig gong me var tørre.

Håper dykk er heldigare med vêret heime. Her går det på både fysisk og psykisk helse laus.
(For dykk som måtte lese dette utan å kjenne min måte å snakke på, så øvedriv eg. Døtrene dykkars har det fint! Berre litt spente)